Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/6960 E. , 2021/6290 K.
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Ziynet Alacağı
-Hayatın Akışına Göre Olağan Olan, Ziynet Eşyasının Kadın Üzerinde Olması Veya Saklanmış, Muhafaza Edilmiş Olmasıdır. Bunun Aksini İddia Eden Kadın Ziynet eşyasının Zorla Elinden Alındığını, Bozdurulduğunu Ve Geri Verilmediğini İspat Etmelidir.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı kadın tarafından açılan ziynet alacağı davasının yapılan yargılaması sonucunda 30.10.2014 tarihli ilk tahkikat celsesinde davacı tarafın duruşma salonu dışında hazır olduğu bildirilen tanıkları henüz dinlenilmeden mahkemece aynı celse davanın hukuki menfaat yokluğundan usulden reddine karar verilmiş, hükmün davacı kadın tarafından temyizi üzerine Yargıtay 3. Hukuk Dairesi’nin 2015/654 esas -2015/20448 karar sayılı, 16.12.2015 tarihli ilamı ile davacının dava tarihinde henüz belirsiz olan alacak talebi yönünden kısmi dava açmakta hukuki menfaatinin bulunduğu, işin esasına girilecek yerde yazılı şekilde karar verilmesinin usûl ve yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Bozma üzerine mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada, doğrudan bilirkişi raporu aldırılmış ve davacı tarafça sunulan ıslah dilekçesi doğrultusunda davanın kabulü ile 10 Adet 22 ayar bilezik, ortalama 20 gr’dan=200 gr *92,00 TL=18.400 TL ve 1 adet 22 ayar takı seti kolye, küpe, bileklik 35 gr*92,00= 3.220,00 TL olmak üzere toplam 21.620,00 TL’nin ziynet alacağının 18.000,00 TL’sinin dava tarihinden itibaren, geri kalan 3.620,00 TL’sinin ise ıslah tarihi olan 29/12/2016 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacı tarafa verilmesine karar verilmiştir. Bu kez hükmün davalı erkek tarafından temyizi üzerine Dairemizin 2020/938 esas – 2020/1623 karar sayılı, 27.02.2020 tarihli ilamı ile davanın “Aile Mahkemesi sıfatı” ile görülüp karara bağlanması gerektiğinden bahisle hüküm bozularak dosya mahkemesine gönderilmiş, davalı erkeğin sair temyiz itirazları ise incelenmemiştir. İlk derece mahkemesince bozma ilamına uyularak yapılan son yargılamada davanın kabulü ile bir önceki hükmün aynısına hükmedilmiş, karar davalı erkek tarafından temyiz edilmiştir.
Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür (TMK md. 6). Kural olarak ispat yükü, kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. Davacı kadın, düğünde kendisine takılan ziynetlerin düğünden sonra eşi tarafından elinden alındığını ve bozdurulduğunu belirterek ziynetlerin bedellerinin iadesini istemiş, davalı erkek ise ziynetlerin kadında olduğunu, kendisinin almadığını ve kadının evden ayrılırken tüm şahsi eşyaları ile birlikte ziynet eşyalarını da beraberinde götürdüğünü savunmuştur. Hayat deneylerine göre olağan olan, bu çeşit eşyanın kadın üzerinde olması ya da saklanmış, muhafaza edilmiş bulunmasıdır. Diğer bir deyimle bunların erkeğin zilyetlik ve korumasına terk edilmiş olması olağana ters düşer. Somut olayda davacı kadın, dava dilekçesinde yemin deliline dayanmamış, delil olarak; nüfus kayıtlarına, taraflar arasında görülen boşanma dava dosyasına, düğün fotoğraflarına, bilirkişi raporuna ve tanık beyanlarına dayanmıştır. Her ne kadar yerel mahkemece, davacı kadının usulünce bildirmiş olduğu tanıkları dinlenilmemiş ise de bu husus kadın tarafından temyiz edilmeyerek kesinleşmiş olup temyiz eden erkek aleyhine bozma sebebi yapılmamıştır. Dosya arasında bulunan ve davalı erkek tarafından da delil olarak dayanılan taraflar arasında görülen boşanma dosyasındaki beyan ve delillerden de davacı kadının ziynet alacağına yönelik iddialarını ispatlayamadığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, yapılan yargılama ve toplanan delillerden davacı kadın, dava konusu ziynet eşyasının zorla elinden alındığını, bozdurulduğunu ve geri verilmediğini ispat edememiştir. Açıklanan sebeplerle davacı kadının ziynet alacağı davasının reddine karar verilecek yerde yazılı şekilde kabulü doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.09.2021 (Pzt.)