Yargıtay 2. Hukuk Dairesi         2020/2658 E.  ,  2021/1627 K.

MAHKEMESİ : … Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi

-Terk Olmazsa Evlilik Birliğinin Temelinden Sarsılması Nedeniyle Terditli Boşanma Davası

-Terk Olmazsa Şiddetli Geçimsizlik Nedenine Dayalı Boşanma Davası Açılması Durumunda İhtarlardan Önceki Döneme Ait Kadının Kusurunun Erkek Tarafından affedildiği, En Azından Hoşgörü İle Karşılandığı Kabul Edilir. Kadının İhtardan Sonra Gerçekleşen Kusurunun Varlığı İspatlanamadığından Davanı Reddi Gerekir.

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat ve yoksulluk nafakası talepleri ile nafaka miktarları yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise tedbir ve iştirak nafakaları, velayet ve kişisel ilişki yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 24.02.2021 günü duruşmalı temyiz eden davacı-davalı … vekili Av. … ile karşı taraf temyiz eden davalı-davacı … ile vekili Av. … geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

2-Davacı-davalı kadın tarafından 29.08.2014 tarihinde evlilik birliğinin sarsılması (TMK m. 166/1) hukuki sebebine dayalı boşanma davası açılmış, davalı-davacı erkek tarafından ise 01.09.2014 tarihinde terk (TMK m. 164) olmazsa evlilik birliğinin sarsılması (TMK m. 166/1) hukuki sebeplerine dayalı olarak boşanma davası açılmış olup ilk derece mahkemesince davalı-davacı erkek tam kusurlu bulunarak erkeğin davasının reddi, kadının davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına ve boşanmanın fer’ilerine hükmedilmiş, karar davalı-davacı erkek tarafından her iki dava yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmuş, bölge adliye mahkemesince erkeğin istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile terk (TMK m. 164) hukuki sebebine dayalı davasının kabulüne karar verilmiş, bölge adliye mahkemesi hükmüne karşı taraflarca temyiz kanun yoluna başvurulmuştur.

Terk hukuki sebebine dayalı boşanma davasının kabul edilebilmesi için öncelikli şart davalı eşin evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla davacı eşi terk etmesi, haklı bir sebep olmadan 4 ay içerisinde ortak konuta dönmediği takdirde, çekilecek ihtara rağmen 2 ay içerisinde yine haklı bir sebep olmadan ortak konuta dönmemiş olmasıdır. (TMK m. 164). Davalı-davacı erkeğin, eşine 02.10.2013 ve 16.01.2014 tarihlerinde ayrı ayrı terk ihtarı gönderdiği, eşinin evden ayrılmasından sonra evin kilidini değiştirdiği sabittir. Gerçekleşen bu durum karşısında davalı-davacı erkeğin ihtarının samimi olmadığı anlaşılmaktadır. Erkeğin terditli olarak boşanma davası açtığı, ihtarlardan önceki döneme ait davacı-davalı kadının kusurlarının davalı-davacı erkek tarafından affedildiğinin, en azından hoşgörü ile karşıladığının kabulü gerektiği, davacı-davalı kadının ihtardan sonra gerçekleşen başkaca bir kusurunun varlığının da ispatlanamadığı nazara alındığında erkeğin davasının reddi gerekir. Ne var ki, davacı-davalı kadının kabul edilen boşanma davasında verilen boşanma hükmü temyizin kapsamı dışında tutulmak suretiyle kesinleşmiş; davalı-davacı erkeğin boşanma davasında, boşanma isteminin konusu kalmamıştır. Bu durumda erkeğin boşanma davası konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına ve haklılık durumuna göre yargılama gideri ile vekalet ücreti yönünden bir karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.

3-İlk derece mahkemesince davalı-davacı erkeğin davasının reddine, erkeğin; eşine fiziksel şiddet uyguladığı, evin kilidini değiştirdiği, başka kadınlarla samimi ilişkilerinin olduğu, eşini evden kovduğu, ortak çocuğa cinsel tacizde bulunduğu, çocuk pornosu bulundurduğu, bu sebeple erkeğin tam kusurlu olduğu gerekçesiyle kadının davası kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiş, davalı-davacı erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine bölge adliye mahkemesince yapılan inceleme sonucunda; erkeğin ihtar öncesi eylemleri affetmiş olduğu, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına neden olan olaylarda erkeğin evin kilidini değiştirdiği, kadının ise hasta kayınvalidesinin ortak konutta kalmasını sorun ettiği, bu sebeple tarafların eşit kusurlu oldukları kabul edilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden, kadına kusur olarak yüklenen “Hasta kayınvalidesinin ortak konutta kalmasını sorun ettiği” vakıasından sonra erkeğin terk ihtarı göndermekle önceki döneme ait davacı-davalı kadının ihtardan sonra gerçekleşen başkaca bir kusurunun varlığının da ispatlanamadığı, bununla birlikte davalı-davacı erkeğin güven sarsıcı davranışlarda bulunduğu ve evin kilidini değiştirdiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında evlilik birliğinin sarsılmasına sebep olan olaylarda erkeğin tam kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bölge adliye mahkemesince yanılgılı değerlendirme sonucu tarafların eşit kusurlu kabulü doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.

4-Yukarıda 3. bentte açıklandığı üzere boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda davalı-davacı erkek tam kusurludur. Gerçekleşen bu durum karşısında kişilik hakları zarar gören, mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen davacı-davalı kadın yararına Türk Medeni Kanunu’nun 174. maddesinin 1. ve 2. fıkrası gereğince uygun miktarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde bu isteklerin reddi doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda 2., 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 3.050 TL. vekalet ücretinin …’den alınıp …’ya verilmesine, aşağıda yazılı harcın …’e yükletilmesine ve 267.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Mahasa’ya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 24.02.2021